Dat verouderde testamenten tot problemen kunnen leiden, is geen nieuws. Zeker niet bij testamenten die van vóór 2003 dateren. In dat jaar zijn nieuwe regels voor het erfrecht in werking getreden. De gevolgen van dergelijke verouderde testamenten kunnen erg vervelend zijn voor de nabestaanden. Ongewenste gevolgen maar desalniettemin wel rechtsgeldig.
Bijvoorbeeld in het geval degene die het testament ooit opmaakte daarin al het onroerend goed aan een familielid of iemand anders legateerde en vervolgens jaren later niet meer in staat is zelf beslissingen te nemen. De om die reden door de kantonrechter benoemde bewindvoerder heeft dan geen weet van de inhoud van het testament en kan beslissingen nemen die daarmee niet overeenstemmen. Hoe rechtsgeldig zijn die beslissingen.
Een situatie die zich kan voordoen is dat de bewindvoerder het onroerend goed verkoopt. Als dan later, na overlijden van de onder bewind gestelde, uit het testament blijkt dat het verkochte onroerend goed eigenlijk voor iemand anders bestemd is, hoe rechtsgeldig is de handeling van de bewindvoerder dan?
De regel is dat door de verkoop van het onroerend goed door de bewindvoerder het in het testament genoemde legaat is vervallen. Dat kan alleen worden voorkomen als uit het testament expliciet blijkt dat degene die het testament ooit maakte blijkt dat hij of zijn anders heeft gewild. Het behoort niet tot de taak van een bewindvoerder om de belangen van de in het testament opgenomen legatarissen (zij die het legaat zouden ontvangen) in het oog te houden. Datzelfde geldt voor andere mogelijke erfgenamen.
De vraag of de bewindvoerder al voor het overlijden van de onderbewindgestelde op de hoogte was van de inhoud van het testament is niet van doorslaggevende betekenis. Normaliter zal de bewindvoerder zich zelfs niet bewust zijn van de inhoud van het testament.
Wilt u meer weten over bewindvoering in relatie tot testamenten? Neem contact met ons op en wij helpen u de regels te doorgronden en een afgewogen keuze te maken.