Dat de redactie van een testament nauw luistert en onbedoelde effecten kan hebben, is in onze nieuwberichten vaak aangetoond. Vorig jaar diende zich een nieuw voorbeeld aan. Iemand benoemde zijn partner, met wie hij samenwoonde, tot enig erfgenaam in het geval hij zou overlijden zonder achterlating van afstammelingen. Voordat hij overleed werd echter uit dezelfde relatie wel een kind geboren, terwijl het testament niet werd herzien. Dat was voor de fiscus aanleiding om het kind te belasten voor de hele erfenis.
Het kind vindt dat hij samen met zijn moeder erfgenaam is. Hij meent dat het nooit de bedoeling van zijn vader is geweest om zijn partner helemaal uit te sluiten. Dat kan hij wel vinden, maar de rechter is daarin niet meegegaan. Het testament is heel duidelijk en is door de geboorte van het kind niet meer van toepassing. Daarmee valt de erfenis onder het wettelijk erfrecht en is alleen het kind erfgenaam.
Om daar onder uit te komen zou moeten worden aangetoond dan wel aannemelijk moeten worden gemaakt dat de vader niet heeft bedoeld zijn partner uit te sluiten als hij geen kinderen zou achterlaten. Een enkele mening of stelling is daarvoor niet voldoende, het gaat om de onderbouwing daarvan.
Wilt u meer weten over het vastleggen van uw bedoelingen in een testament? Bel ons voor het maken van een afspraak.